|
عدو شود سبب‌ساز لمباندن زیمین
در
اعلام ادامهٔ حضور در جهان، به یارانی دلنگران در بلاد خارجه، از جمله،
نوشتم:
«دههٔ
۶۰ که هواپیمای عراقی چیزی پرت می‌کرد و می‌رفت ناآرام بودم و در خانهٔ
خودم بند نمی‌شدم.
برخلاف آن روزگار که تق‌وتوق ضدهوایی علیه طیّارات قلتشن تکریتی مضطربم
می‌کرد، این بار بی‌خیال از بابت گزند احتمالی به خویشتن خویش. به
گفتهٔ مهین کسمائی فقید به جای آدری هپبورن نازنین در بانوی زیبای من،
ولِه‌لِش.
اما
زدن زندان اوین کاری بود بغایت گند. نهایت خطا و خریّت بنی‌اسرائیل که به
خنگی شهرت ندارد. در رُوند(های) بعدی نباید حتی شبیه چنین اشتباهی را
تکرار کند.
رندان
حق‌پرست و هُم‌الغالبون سالهاست مانند لاشخور در کمین
زمینهای آن کوهپایه‌اند.
حتی
اگر پول بازسازی همهٔ تأسیسات منهدم دستجات شبه‌نظامی یکجا فراهم باشد، با
تعمیر زندان زنان شروع نمی‌کنند.»
شاید
در مکه و مدینهٔ صدر اسلام هم با زنان و دختران ِ (به بیان فردوسی) ’’پدر
کشته و زنده مانده اسیر‘‘ چنین رفتار می‌کردند.
سلول انفرادی (با رنج هر ساعت معادل روزها) بدتر است از بند عمومی اما
دست‌کم به مردهای گرفتار پروستات متورّم فراغت می‌دهد، و به زنانْ مجال
رسیدگی به بهداشت شخصی.
زنان
خلبان و رزمندهٔ ارتش اسرائیل بدانند مشقت بقا در گاوداری‌هایی که همنوعان
محبوس اوین را از هفتهٔ پیش در آنها ریخته‌اند با کفّاره و تاوان و حتی
خونبها جبران‌پذیر نیست و نسبت به همقطاران مذکر، در پیشگاه یهوه به طور
مضاعف مقصر و مسئولند.
باری،
قطعهٔ به زندان ابوالحسن
صبا (در مایهٔ شوشتری) را بشنوید. پرنده‌ای شوریده و حزین خودش را به
میله‌های قفس می‌زند.
آقای نعمان (سال ۴۳ در شیراز) مطلع قطعه را از ردیف سوم صبا نواخت تا چند
تکنیک آهنگسازی و نوازندگی او را نشان دهد و یادآوری کرد هنرآموز برای
دستیابی به مهارت در اجرای آن باید چندین سال زحمت بکشد.
اجرای خوش‌ضبط‌تری نیافتم. برای ترمیم و تصحیح آن ضبط‌ها در عنترنت باید به
هوش مصنوعی متوسل شد. تا آن زمان، صفحهٔ سی‌وسه‌دُورم آرزوست.
۹ تیر ۴۰۴
فهرست مشاهدات
|