لطفاً الاغ را
بیرون پارک کنید
هیئت حاکمهٔ
مصر ظاهراً خیلی زود، فقط پس از چند ساعت گندکاری، متوجه شد واردکردن شتر
به مبارزهای سیاسی در میدان اصلی پایتخت یک کشور آبرومند ِ پـُر
بروبیا کنار دریای مدیترانه تا چه حد اشتباه بود و کل ملت عرب را خوارتر
کرد. قول دادهاند تحقیق کنند اما، به گفتهٔ حافظ، "آبرو میرود ای ابر
ِ
خطاشوی ببار/ که به دیوان عمل نامهسیاه آمدهایم."
در تاریخ
مدرن، نخستین هجمهٔ خرکی به مخالفان سیاسی در نیمهٔ قرن نوزدهم ثبت شد.
کلیسا از دههها پیش مالیده و پلاسیده بود و فرمان خداوند در هیاهوی
تظاهرات سیاسی در میدانها چندان خریدار نداشت. کارل مارکس در اثر
کمهمانندش، هجدهم برومر لوئی بناپارت، نشان داد چگونه برادرزادهٔ
سردار بزرگ از در و دهات کمک گرفت و چماقدار وارد کارزار کرد تا تظاهرات
روشنفکران شهری و کارگران را وسط پاریس خرد کند، در قدرت بماند و امپراتور
شود.
آذر 57 رژیم ِ
درحالعزیمت ایران در یکی دو شهر، از جمله نجفآباد، اسب وارد کارزار
سرکوبی ِ تظاهرات سیاسی کرد ـــــ اسبهایی خوشنژاد و خوبتغذیهشده که
پیدا بود پنج دقیقه هم به گاری بسته نشدهاند و سوارکارانی که قیافه و ژاکت
سبزرنگ بعضی از آنها داد میزد تکاور و درجهدار دژبان و یکان تشریفات
ارتشند.
در مقابل،
عاشقان ولایتْ موتورسیکلت رو کردند و دود و صدای اسکادران سوزوکی و
یاماها و هوندا
که گویا شبانه با بریدن قفل تجارتخانهها بلند کرده بودند تبدیل به ابزار
بیان اعتراض شد.
چرا هیئتهای
حاکمهای که متهمند جمعی کوچک را فربه میکنند در روز تنگنا باید
چشمانتظار اعجاز فضاحتبار شترسوار و موتورسوار باشند و نفرات آموزشدیدهٔ
نیروهای مسلحشان را به حد چماقدار پشتکوهی تنزل دهند؟ چند مرد قابلاحترام
خوشصحبت و، مؤثرتر از آن، حضور شماری زن شیک درسخواندهٔ مشهور در وسط
میدان شهر به مراتب بیش از خیل بیشکل رجّاله اثرگذار نیست؟
بزنبهادرها
معمولاً عقبهٔ لشکریاند که در هچل افتاده است و سرداران ناامید نگونبختش
از بعدیها و آیندگان و همه کس و همه چیز انتقام میگیرند: سطح مبارزه را به
ماهیچهٔ اوباش چماقدار تنزل میدهند و پیروزی
این قبیل آدمها
را تضمین میکنند.
مردان محترم درسخواندهٔ هیچ جامعهای داوطلب کتککاری نیستند، تا چه رسد
زنان ـــــ و خردسالان که بهتر است آنها هم حضورشان ممکن باشد تا متمدنانه
حرفزدن یاد بگیرند.
میدان نبرد میتوانست پای صندوقی باشد که به گندش کشیدند. حالا برای
ترساندن مردم طبقهٔ متوسط بیش از شیرینکاری شترسوار و موتورسوار کار چندانی
از دستشان ساخته نیست.
15 بهمن 89
يادداشتهای 87
يادداشتهای
88
يادداشتهای
89
|