|
کمک‌فنر
چنین مطلبی ممکن بود موضوع یک پاراگراف دربارهٔ افشاگریهای
ویکی‌لیکس شود.
یا شاید کمی بیشتر اما نه خیلی.
می‌گویند، گفته شده، شایع است، کسانی
شنیده‌اند که کسانی ادعا کرده‌اند احمد شفیق در دور دوم انتخابات ماه پیش
مصر
7/50 آرا را به دست آورد و محمد مُرسی 3/49 درصد
را.
عقلای قوم و برگزارکنندگان انتخابات پس از چندین روز تأمل و کنکاش سرانجام
به این نتیجه رسیدند که برای نجات مملکت از خطر اغتشاشی
حتمی و دنباله‌دار،
چاره‌ای جز سر و ته کردن نتایج شمارش آرا نیست. اولی پی کارش رفت و
دومی به دفتر رئیس جمهوری
(آرای اعلام‌شده 73/51
برای نفر اول و
27/48
درصد
برای نفر دوم است).
مطلب در یک روزنامهٔ
معتبر لندن چاپ شده
و راوی که به
جامعهٔ مصر هم رفت‌وآمد دارد انگار شخصاً
متمایل به باورکردن آن است اما نمی‌کوشد خواننده را متقاعد کند.
بیشتر شگفت‌زده به نظر می‌رسد که نه تنها افکار عمومی، بلکه خواص پایتخت
مملکت هم به انجام "معامله" یقین دارند اما آن را چنان که شاید و باید
تقبیح نمی‌کنند.
معامله غیر از تقلب است. تقلب
در انتخابات قربانی و شاکی دارد؛ معامله بر پایهٔ رضایت طرفین است. زمانی پس از
انتخابات مجلس پنجم جمهوری اسلامی گفته شد صلاح دیدند بانویی را که نفر اول
تهران شده بود نفر دوم اعلام کنند مبادا کافه شلوغ شود
و شهر به هم بریزد. والله اعلم.
در نخستین انتخابات تاریخی و یحتمل تاریخساز
مصر حتی اگر معامله‌ای صورت گرفته باشد یک نکته در مظان تردید نیست:
با وجود کاستیها در برگزاری انتخابات
سراسری در کشوری که سنت شمارش آرا ندارد و حکومت به
تأیید 99 درصدی خودش معتاد بوده، نتایج باورپذیر می‌نماید.
اگر واقعاً معامله‌ای صورت گرفته باشد
نشان‌دهندهٔ این است که کسانی در هیئت حاکمه و در ارتش به سلامت و آیندهٔ
مملکت اهمیت می‌دهند. کاری که ادعا می‌شود انجام داده‌اند رفتار کمک‌فنر
است، ابزاری که در برابر فشار هر اندازه لازم باشد عقب می‌نشیند تا
نیروی ضربه تخلیه شود و سیستم نهایتاً در تعادل بماند. فنر تمثیلی است برای
رفتار ارتجاعی
و سیخکی، اما کمک‌فنر هوشمندانه‌تر عمل
می‌کند.
اخوان مسلمین،
شاید از
بیم مقصر شناخته‌شدن و سرکوبی بعدی، ابتدا علناً با جنبش
اعتراضی همراهی نکرد
و پیش از انتخابات ریاست جمهوری گفت نامزد معرفی
نمی‌کند.
با این همه، سر بزنگاه
وقتی موفق شد روی موج بپرد و جریان را تصرف کند، طبیعی بود زیر بار نرود
که یک درصد
کمتر از نامزد "طاغوتی" رأی آورده
است.
اما راحت‌تر
می‌پذیرد که فقط
سه درصد بیشتر رأی آورده باشد.
نیکبختی بزرگ جامعه و
نظام حاکم بر مصر این است که
سر این پیچ تاریخی ظاهراً دشمن
خارجی سرسختی ندارد
(جمهوری اسلامی ایران فعلاً باید قاچ زین را
بچسبد).
درهرحال، اکنون کسانی
که به‌عنوان اعتراض وسط خیابان به نماز جماعت می‌ایستادند در تنظیم
دخل و خرج مملکت دخالت دارند اما سر کیسه در دست آنها
نیست تا با پول‌افشانی، ملت‌درملت درست کنند.
برای پیشنهاد هر هزینهٔ جدیدی هم گوسفند نذری ِ ملانصرالدین در کار نیست و
باید منبع درآمد مشخص شود ـــــ عجالتاً و عمدتاً یعنی جهانگرد خارجی.
اگر هم پس فردا در انتخاباتی که زیر نظر خودشان برگزار خواهد شد
به واقع برندهٔ
کمتر از 49 درصد آرا شوند دبّه‌درآوردن بسیار دشوار خواهد بود
ــــــ دو گام بسیار مهم در جهت
اهلی‌شدن ِ معتقدان به حقیقت مطلق
دست‌کم در مصر.
آیندگان وقتی روزگار ایران
که در آن قدرتْ
کمپلت و غلفتی به دست اصحاب حقیقت مطلق افتاد، و گرفتن ضربه با
کمک‌فنر در مصر را مقایسه کنند شاید نقش بخت تاریخی و عقل سیاسی در تشخیص
منافع ملی را قابل تأمل بیابند.
16 تیر 91
یادداشت‌های 91
90
89
88
87
|
فهرست مطالب
سرمقاله‌ها